korku nedir? korku yönetimi: korkularimizi yönetmek mümkün mü?

This post has already been read 25901 times!

Merhaba değerli dostlar, yer yüzünde herhalde hiç bir insan yoktur ki, ama küçük ama büyük bir veya bir kaç korkusu olmasın. Veya korkuları olmayan insan sayısı korkunç  az olsa gerek. Pekiyi hemen hemen tüm insanların gündeminde olan korku neden kaynaklanır, neden bir ve ya bir kaç korkuya sahiptir insanoğlu? Sahip olunan korkularlabaş etmek mümkün mü dür? Korkularla baş edebilmenin oldukça basit ve bir o kadar da kolay metotları var mı dır? Birlikte bunları cevaplamaya çalışalım. Öncellikle varoluşumuzu sürdürme telaşı ve serüveni ile birlikte korkularımızın oluşması kaçınılmazdır. Korkuları olan insanlar zavallıdır veya oldukça acizdir, yeterlilikleriminimumdur denilemez. Korkular içgüdüsel ve duygusal oluşumlar ile birlikte meydana gelen olgulardır. Bireylerin korkularının oluşması doğaldır. Kaybedecek şeyleri artanların korkularınında arttığını ifade etmektedir uzmanlar.

Çocuğunuz olmadan çocuk kaybı ile ilgili korkularınız oluşamaz, kariyer basamaklarının en tepesinde olanların itibar kaybı korkusunu yaşayabileceği gibi. Tüm insanların sahip olduğu doğal korkular vardır, ölüm korkusu, toplum karşısında konuşma korkusu, uçağa binme korkusu vb. Burada önemli olan korkuyu kabullenmek ve korku ile baş edebileceğinin inancını yaşamak.  Bir kaç korku ile nasıl baş edilebileceği konusunda beyin fırtınası yapmaya ne dersiniz? Örnek ölüm korkusunun aşılması için eğer yaşamın sadece burada olan kadarı ile sınırlı olunmadığını, ölümden sonra da bir yaşamın olduğuna inanırsak bu korkuyu  korkunç boyutlarda yaşamayız, veya ara sıra aklımıza düşer ölüm korkusu, ölüme dair korku yaşansa da kendimize acı çektirip bu dünya da ki günlerimizi zehir edecek hale getirmeyiz ölüm kokrusunu. Diğer yandan ılımlı ölçekteki ölüm korkusu belki de bazı hataları yapmamıza setler de getirebilir yani orta dozdaki korkunun pozitif etkisi de olabilir. Ne dersiniz?

Bir diğer korku olan toplum karşısında konuşma korkusunun nasıl aşılabileceği ile ilgili, müsade ederseniz bu korkuyu ben nasıl yendim sizlerle paylaşayım. Kariyer yaşamının ilk yıllarında Arçelik te çalışırken bir proje çalışmasının sonuçlarını Arçelik tepe yönetim takımı ile birlikte yurt dışından bir şirket yönetim takmına sunacaktık, proje lideri olduğumdan birde yöneticiler proje sunumunu benim yapmamı istediler. Bu istemle birlikte bende bir heyecan, bir korku başladı, bu sunumu yapamam dedim.

Yöneticilerden birisi iyi de bize sunum yaparken oldukça başarılısın, bu korkunun  sebebi nedir diye sordu, evet sizleri tanıyorum ama sunum yapacağım diğer dinleyicileri en önemlisi de projeyi kritik edecek üstadları tanımıyorum dedim. Evet tanımadığımız ve bilmediğimiz şeylerden, insanlardan çekiniriz ve de korkarız. Yöneticilerden birisi sen sunuma başlarsın akışa bakarız ve de gerektiğinde sana yardımcı oluruz dedi. Ben de korku en son limitte sunum öncesindeki günde Arçelik doktoru Ziya amcaya gittim durumu anlattım ve bana verebileceği sakinleştirici bir ilaç olup olmadığını sorudm, Ziya amca da bana iki tane küçük pembe hapları pembe bir kağıda sarıp verdi. Bu hapları ceket cebine koy, bir tanesini sunum sabahı al, bir tanesini de sunuma başlamadan yarım saat once al dedi. Sabah da iyi bir kahvaltı yap diye de tembih te bulundu. Sunum sabah iyi bir kahvaltı yaptım tam evden çıkarkencebimdeki haplara baktım, bu korkuyu yalnız ben yaşamıyorum, yer yüzünde bulunan insanlar yaşamıştır, yaşayacaktır ve bu korkuyu aşanlar olmuştur diyerek hapları almadım, çok zorda kalırsam sunumdan bir yarım saat kadar once alırım dedim ve hap almayı erteledim. Sunumdan yarım saat once tekrar hapları kontrol ettim, hayır buhapları almayacağım her topluluk karşısına çıktığımda hap mı alacağım diye sordum kendime? Çok çok bugün ya birdaha toplum karşısına çıkmayacak bir durum yaşarım veya toplum karşısında sunum yapmaktan keyif alacağım bir yolculuğa başlayacağım dedim, ucunda ölüm yok ya dedim ve hapları almadım. Sunum üstelik ingilizce idi,  inanın kırık dökük diğer deyimle kafa göz yaran ingilizcem ile sunumu yaptım hiç kimseden destek almadan ve de sunum sonunda alkışlandım, bu sunumun heberinin

olduğu Arçelik “Bizden Haberler” dergisini saklarım. Sunum sonunda bana sürekli destek veren yöneticilerden birisi ne yaptın böyle harika bir sunum yaptın diye sordu. Bende tüm dinleyicileri siz yaptım. Yani herkesi birlikte çalıştığım yöneticiler olarak düşünerek sunumu yaptım, diğer bir değişle koltuklarda oturanlar yabancı kişiler, tanımadığım üstadlar değildi o koltuklarda oturan yöneticilerimdi, bildiğim yöneticileri çoğalttım. Bunun adı psikolojide nedir inanın bilmiyorum. Ama bilemdiğim, tanımadığım birilerini tanıdığım kimselere çevirdim. Belki sizde böyel yaparak topluluk karşısında sunum yapma korkunuzu yenebilirsinzi. Sizlerin korkularınız ile baş etme reçetelerinizi bekliyorum.

Bu arada Doktor Ziya amcaya gittim durumu anlattım ve hapları almadığımı hapları kendisine gösterek söyledim, Ziya amca da güldü al iç o hapları dedi, meğer bana verdiği yan etkisi olmayan şeker tarzında haplar mış? Ziya amca güldü geçti, sen hapları alsaydında hapların etkisinin olmadığını sadece haplardan psikolojik olarak güç aldığını söyeleyecektim. Sen psikolojik desteğini kendin oluşturmuşsun tebrikler dedi.  Tadı hala damağımda olan bir kahve ısmarladı bana, kendisine de teşşekü edip oradan  ayrıldım. Evet iyi ki topluluk karşısında konuşma ve sunum yapma korkumu yendim. Yenilen bu korku bende topluluk karşısında konuşma ve sunum keyfi yaşamamı sağladı ve de kariyerim oldu Unutmadan söyleyeyim halen her eğitimden bir önceki gün inşallah yarın ki eğitim iptal olur derim ve heyecanım devam eder bu heyecan tatlı bir heyecan daha mükemmel nasıl sunum yapmamız sağlayan bir tatlı mı tatlı bir korku belki de henüz amatörce ruhun getirdiği heyecan. Korkularınızı kabullenip korkularınıza yüzleşerek heyecanlı yolculuklar yaşamnız dileğiyle.

Korkularınızı minik heyecanlara dönüştürmek sizin elinizde

Selamlar

Aysel Evran